De Belgische Socialistische Partij BSP was een unitaire sociaaldemocratische Belgische politieke partij en was de opvolger van de Belgische Werkliedenpartij BWP In 1978 splitste de BSP in de Vlaamse Socialistische Partij en de Waalse Parti Socialiste Belgische Socialistische Partij Parti Socialiste Belge BSP PSB Plaats uw zelfgemaakte foto hierAlgemene gegevensPartijvoorzitter Karel Van Miert Andre CoolsActief in BelgieHoofdkantoor 1945 1964 Emile Vanderveldeplaats 17 1000 Brussel 1964 1978 Keizerslaan 13 1000 BrusselIdeologie en geschiedenisRichting LinksIdeologie SocialismeOpgericht 1940Opheffing 1978 1980 Ontstaan uit BWPOpgegaan in SP PSVerwante organisatiesJongerenorganisatie JongSocialistenPortaal Politiek BelgieGeschiedenisBezettingsjaren 1940 1944 Na de ontbinding van de Belgische Werkliedenpartij BWP door Hendrik de Man in 1940 bleven heel wat socialisten verder politieke actie voeren in de illegaliteit De clandestiene bladen en De Werker speelden daarbij een centrale rol Aanvankelijk kwam het initiatief vanuit een aantal socialistische vakbondskernen met een sterk syndicalistisch en antikapitalistisch profiel De eerste socialistische verzetskernen zetten zich dan ook sterk af tegen het reformisme van de oude BWP Pas naar het einde van de Tweede Wereldoorlog toe zouden de gematigden er onder aanvoering van Achiel Van Acker in slagen hun overwicht in de partij te herstellen Zij streefden ernaar de socialistische beweging opnieuw op te bouwen en keerden zich af van de revolutionaire plannen van de meer radicale stroming Op 27 maart 1942 werd met de samenstelling van een Uitvoerend Comite van de clandestiene Belgische Socialistische Partij BSP de eerste fase van de heropstanding afgesloten en begonnen commissies de naoorlogse periode voor te bereiden Belangrijk was de afschaffing van het collectief lidmaatschap Bij de BWP volstond het namelijk om aangesloten te zijn bij vakbond mutualiteit of cooperatie om ook partijlid te zijn De afschaffing van dit collectief lidmaatschap had twee redenen enerzijds omdat dit toch wel wat uit de tijd was anderzijds omdat de vakbond heel wat communistische leden had en de vrees bestond dat de partij op die manier zou geinfiltreerd worden Na de Tweede Wereldoorlog Terug in de legaliteit kon de BSP moeilijk voorbijgaan aan de radicalisering die zich aan de basis voltrokken had en die op syndicaal vlak tot uiting was gekomen in het streven naar een eenheidsvakbond Toch bleef het reformisme hoogtij vieren Het voortdurend wantrouwen tussen socialisten en communisten ontstaan tijdens de bezettingsjaren als gevolg van de afkeer van de eersten van de revolutionaire plannen van de laatsten bleef bestaan en zou nog versterkt worden tijdens de beginjaren van de Koude Oorlog Het van 9 tot 11 juni 1945 bevestigde het Charter van Quaregnon geschreven door Emile Vandervelde maar keurde verder een radicaal programma goed rond de uitbouw van de sociale zekerheid en de openstelling van het krediet en verzekeringswezen voor bredere lagen van de bevolking de steenkoolnijverheid de elektriciteitsvoorziening de chemische industrie en de staalnijverheid In de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog hebben de socialisten een belangrijke bijdrage geleverd aan de heropbouw van het land Vanaf de eerste naoorlogse regering tot en met 27 juni 1949 hebben zij onafgebroken deelgenomen aan het bewind Al deze regeringen werden trouwens op de eerste na geleid door een socialist Vooral Achiel van Acker heeft zijn stempel gedrukt op de ontwikkeling van het land onder andere via de Kolenslag en via zijn invloed op de realisatie van de sociale zekerheid Bij de verkiezingen van 1949 verloor de BSP echter heel wat van haar pluimen en zag de CVP de kans schoon om haar overwicht opnieuw te laten gelden De rechterzijde ijverde voor de terugkeer van Leopold III wat leidde tot de Koningskwestie waarin de socialisten een belangrijke bemiddelende rol achter de schermen vervulden In 1954 werden de rollen opnieuw omgekeerd en belandde de CVP in de oppositie Meteen werd de oude frustratie over de kerkelijke overheersing van het onderwijs aangepakt Hoewel de BSP met de nieuwe rijksscholen nieuwe machtscentra creeerde leidde het ook tot een grote ideologische patstelling en een vervreemding van de christelijke arbeiders Terwijl de socialistische vakbond ABVV als gevolg van de liberale aanwezigheid in de regeringen dienden in te binden werd het land geconfronteerd met een economische achteruitgang Het gevolg was een zware verkiezingsnederlaag in 1958 Jaren 60 Na de ondertekening van het Schoolpact 1958 kwamen de economische en sociale problemen opnieuw op de voorgrond Eind 1960 legde de regering Eyskens daarop zijn Eenheidswet voor waarop de socialistische oppositie vooral in Wallonie erg scherp reageerde Door de toenemende regionalisering binnen het ABVV was er echter geen duidelijke strategie waardoor de acties al snel verzandden in chaos Het verzet tegen de Eenheidswet bracht in elk geval duidelijk de tegenstelling tussen links en rechts en tussen Vlamingen en Walen aan het licht Ondanks de feitelijke nederlaag tegen de Eenheidswet kwamen de socialisten versterkt uit de verkiezingen van maart 1961 Vanaf de jaren zestig kwam de taalproblematiek echter steeds meer op de voorgrond en toen de hervormingspolitiek van de regering Lefevre Spaak in 1965 zwaar werd afgestraft ten voordele van de taalpartijen met een historisch verlies van 8 5 voor de BSP verzeilde de partij in een zware bestaanscrisis Er brak een nieuwe periode aan met zwakke instabiele regeringen en wisselende coalities Hoewel de socialisten als laatsten van de drie traditionele partijen tot de scheiding van hun Nederlandstalige en Franstalige vleugel overgingen waren ze de eerste om met concurrerende lijsten op basis van taalverschillen op de proppen te komen Al op 21 december 1967 werd een gepubliceerd en in 1967 werd een Vlaams Socialistisch Congres georganiseerd te Klemskerke waarop het Brusselse probleem werd besproken de Waalse socialisten congresseerden te Verviers Er werden overigens wel eerder afzonderlijke samenkomsten van de Vlaamse en Waalse federale secretarissen gehouden een teken van de toenemende meningsverschillen tussen Nederlands en Franstaligen Het kwam tot een nieuwe aanvaring in de aanloop van de wetgevende verkiezingen van 1968 toen de Nederlandstalige volksvertegenwoordigers Frans Gelders uit Vilvoorde en Hendrik Fayat uit Molenbeek door een poll definitief naar onverkiesbare plaatsen op de Kamerlijst werden verwezen Enkel Piet Vermeylen kreeg een verkiesbare plaats op de Senaatslijst toegezegd Ze worden op 31 maart 1968 alle drie herverkozen op een eigen lijst onder de naam Rode Leeuwen en Vermeylen en Fayat treden voor de BSP toe tot de regering G Eyskens IV Een jaar later erkende de BSP deze Rode Leeuwen als autonome Vlaamse BSP federatie Brussel Halle Vilvoorde De BSP ging deze verkiezingen overigens in met een programma rond de drieledige gewestvorming en regionalisering van de economische bevoegdheden de zgn De culturele gewestvorming was vrij snel een feit maar de economische decentralisatie bleef als gevolg van zware meningsverschillen tussen Vlamingen en Walen achterwege Jaren 70 Begin jaren zeventig kreeg de economie opnieuw een aantal klappen een crisis die verergerd werd door de schandaalsfeer rond de regering Leburton Bovendien was de voeling met de basis verloren gegaan onder meer door de toenemende druk van de middenstandsvleugdel van de CVP op de socialistische ministers die niet zelden opdraaiden voor de minst populaire beslissingen Er werd dan ook besloten tot een ideologische herbronning Resultaat was het Ideologisch Congres in feite een proces van meerdere jaren tussen 1972 en 1974 dat leidde tot een radicalisering op doctrinair gebied Een aantal fundamentele keuzes van de linkerzijde zoals vrijmaking van de productiemiddelen vervoer energie en banken voor de armste bevolkingsgroepen planning en zelfbeheer door arbeiderscontrole in de bedrijven werden net als de collectieve beginselen van de verklaring van Quaregnon in het einddocument Socialisme nu opgenomen Maar evenmin als zijn illustere voorganger gaf het nieuwe document echter aan hoe de doelstellingen moesten worden verwezenlijkt Op het congres van oktober 1975 te Marcinelle werd besloten een zogenaamde informatiecampagne op te starten tegen het sociaaleconomische beleid van de regering Tindemans Deze campagne vijf voor twaalf was meteen de laatste grote actie van de unitaire BSP In de jaren zeventig kon ook de BSP niet meer weerstaan aan de tendens tot federalisering van de partijstructuren Na het aftreden van Leo Collard als partijvoorzitter in 1971 werd eerst het dubbel voorzitterschap een Vlaming en een Waal ingevoerd De mislukking van het Egmontpact in 1977 was in feite het eindpunt van het groeiend wantrouwen tussen Vlamingen en Walen binnen de partij Onder impuls van co voorzitter Andre Cools was al een tijdje een Franstalig front tot stand gekomen en de nieuwe Vlaamse co voorzitter Karel Van Miert was minder dan zijn voorganger geneigd de Waalse kameraden te sparen Er kan ook verondersteld worden dat de Vlaamse socialisten toen reeds het post Egmonttijdperk wilden voorbereiden In een autonoom Vlaanderen zouden de socialisten op zichzelf zijn aangewezen en moesten zij dan ook zo vlug mogelijk aan een eigen profilering werken Hoe dan ook in oktober 1978 kon de onenigheid binnen het partijbureau niet langer worden weggemoffeld Oorzaken waren in de eerste plaats de toenadering tussen Cools en het FDF en de uiteenlopende beoordeling van het Egmontpact In plaats van een nationaal congres op 28 oktober 1978 kwamen er twee afzonderlijke congressen bijeen De scheiding was een feit al werden nieuwe statuten en een nieuwe naam voor de Nederlandstalige vleugel Socialistische Partij pas op een administratief congres in 1980 aangenomen De BSP maakte deel uit van de regeringen tussen 26 september 1944 en 27 juni 1949 23 april 1954 en 2 juni 1958 25 april 1961 en 11 februari 1966 17 juni 1968 en 19 januari 1974 en vanaf 3 juni 1977 tot haar ontbinding Gewoonlijk werd coalitie gevormd met de christendemocraten uitzonderlijk ook met de liberalen De partij leverde ook vier naoorlogse premiers Achiel Van Acker Paul Henri Spaak Kamiel Huysmans en Edmond Leburton StructuurVoormalige voorzitters Voorzitters BSP PSBNaam Periode OpmerkingenAchille Delattre 27 maart 1942 oktober 1942Achiel Van Acker oktober 1942 4 oktober 1944 Verkozen op 17 september 1944 Achille Delattre 4 oktober 1944 8 oktober 1945 Waarnemend voorzitter Max Buset 8 oktober 1945 28 juni 1959 Verkozen op 8 oktober 1945 herkozen op 27 oktober 1947 6 november 1949 23 maart 1952 12 december 1954 25 november 1956 en 14 december 1958 Overleden in functie Leo Collard 10 juli 1959 24 januari 1971 Verkozen op 10 juli 1959 herkozen op 18 december 1960 30 juni 1963 11 december 1965 en 12 juni 1968 Co voorzitterschap vanaf 1971 Nederlandstalige co voorzitter Periode Opmerkingen Franstalige co voorzitter Periode OpmerkingenJos Van Eynde 24 januari 1971 1 maart 1975 Verkozen op 24 januari 1971 Edmond Leburton 24 januari 1971 3 februari 1973 Verkozen op 24 januari 1971 Willy Claes 1 maart 1975 27 juni 1977 Verkozen op 1 maart 1975 herkozen op 27 maart 1977 Andre Cools 3 februari 1973 26 november 1978 Waarnemend voorzitter tot 28 april 1973 Officieel verkozen op 28 april 1973 Herkozen op 1 maart 1975 en 27 maart 1977 Karel Van Miert 27 juni 1977 26 november 1978 Waarnemend voorzitter tot 17 december 1977 officieel verkozen op 17 december 1977 Werking De basisorganisatie van de BSP was de lokale afdeling Hiervan was er een per in grote steden zoals onder meer Gent en Antwerpen werd er gewerkt met wijkclubs en of afdelingen onderafdelingen of werkersbonden Elk van de lokale afdelingen maakte deel uit van een arrondissementsfederatie die overeenkwam met de kiesarrondissementen voor de verkiezingen voor de Kamer van volksvertegenwoordigers De nationale structuur werd afgetopt door de algemene partijraad het en het De leiding van de BSP lag in handen van de partijvoorzitter Politieke mandatenOverzicht Kamerzetels socialisten in de Kamer 1919 2014 uitgedrukt in zetels 70 68 78 70 73 70 64 69 66 77 86 84 84 64 59 61 59 62 58 61 3526 67 3532 72 4032 63 3528 41 2120 33 1914 48 2523 34 2014 39 2613 36 2313 29 20919 21 25 29 32 36 39 46 49 50 54 58 61 65 68 71 74 77 78 81 85 87 91 95 99 03 07 10 14 19 19 21 186zetels 25 32 187 zetels 36 46 202 zetels 49 91 212 zetels 95 19 150 zetels BWP 19 39 BSP 46 78 SP sp a Vooruit PSRegeringsdeelnames Regering Premier Partijen Van TotVan Acker I Achille Van Acker BSP PSB Katholieken Liberalen KPB PCB 12 feb 1945 2 aug 1945Van Acker II Achille Van Acker BSP PSB UDB Liberalen KPB PCB 2 aug 1945 13 maart 1946Spaak II Paul Henri Spaak BSP PSB CVP PSC 13 maart 1946 31 maart 1946Van Acker III Achille Van Acker BSP PSB Liberalen KPB PCB 31 maart 1946 3 aug 1946Huysmans I Camille Huysmans BSP PSB Liberalen KPB PCB 3 aug 1946 20 maart 1947Spaak III Paul Henri Spaak BSP PSB CVP PSC 20 maart 1947 27 nov 1948Spaak IV Paul Henri Spaak BSP PSB CVP PSC 27 nov 1948 11 aug 1949Van Acker IV Achille Van Acker BSP PSB Liberalen 23 april 1954 26 juni 1958Lefevre I Theo Lefevre CVP PSC BSP PSB 25 april 1961 28 juli 1965Harmel I Pierre Harmel PSC CVP BSP PSB 28 juli 1965 19 maart 1966G Eyskens IV Gaston Eyskens CVP PSC BSP PSB 17 juni 1968 20 jan 1972G Eyskens V Gaston Eyskens CVP PSC BSP PSB 20 jan 1972 26 jan 1973Leburton Edmond Leburton BSP PSB CVP PSC PVV PLP 26 jan 1973 25 april 1974Tindemans IV Leo Tindemans CVP PSC BSP PSB VU FDF 3 juni 1977 20 okt 1978Vanden Boeynants II Paul Vanden Boeynants CVP PSC BSP PSB VU FDF 20 okt 1978 3 april 1979Legenda socialistische premiersDe regeringsdeelnames voor 1945 zie Regeringsdeelnames BWP De regeringsdeelnames na 1978 van de SP zie Regeringsdeelnames SP De regeringsdeelnames na 2001 van sp a zie Regeringsdeelnames sp a De regeringsdeelnames na 1978 van de PS zie Regeringsdeelnames PS Gewezen ministers De ministers en staatssecretarissen van de BSP van 1945 tot 1980 waren Abel Dubois Achiel Van Acker Achille Delattre Alfons Vranckx Alfred Scokaert Andre Cools Andre Van Cauwenberghe Antoon Spinoy Arthur Wauters Edmond Leburton Edouard Close Edward Anseele jr Elie Van Bogaert Ernest Glinne Ernest Rongvaux Fernand Dehousse Fernand Delmotte Francois Tielemans Frank Van Acker Freddy Terwagne Gustave Breyne Guy Cudell Guy Mathot Guy Spitaels Hendrik Fayat Henri Boel Henri Rolin Henri Simonet Herman Vos Herve Brouhon Irene Petry Jacques Hoyaux Jean Maurice Dehousse Jef Ramaekers Jos Wijninckx Joseph Merlot Leo Collard Leon Hurez Leon Eli Troclet Lode Craeybeckx Louis Major Louis Nameche Lucien Harmegnies Marc Antoine Pierson Marcel Busieau Paul De Groote Paul Henri Spaak Pierre Falize Piet Vermeylen Robert Urbain Roger De Wulf Victor Larock Willy Calewaert Willy ClaesBekende ex ledenVoor een volledig overzicht van biografieen zie categorie Voor de bekende ex leden van voorganger BWP zie onderaan de respectievelijke pagina Hugo Adriaensens Edward Anseele jr Gaston Baccus Eddy Baldewijns Marcel Bartholomeeussen Henri Boel Georges Bohy Jules Blavier Isabelle Blume Gregoire Joseph Bracops Gustave Breyne Herve Brouhon Fernand Brunfaut Max Buset Marcel Busieau Willy Calewaert Jozef Chalmet Willy Claes Edouard Close Leo Collard Andre Cools Lode Craeybeckx Guy Cudell Prosper De Bruyn Victor De Bruyne Jules Deconinck Rene De Cooman August Debunne Joseph Dedoyard Raoul Defuisseaux Paul De Groote Jean Maurice Dehousse Roger De Kinder Achille Delattre Leon Ernest Deltenre Amedee De Keuleneir Fernand Delmotte Rene Demoitelle Julius De Pauw Marcel Demets Arthur De Sweemer Frans Detiege Roger De Wulf Rene Dieudonne Pierre Diriken Abel Dubois Mathieu Duchesne Emile Duret Willem Eekelers Louis Eggers Corneille Embise Pierre Falize Hendrik Fayat Jozef Feyaerts Frans Fischer Gustave Fievet Alexandrine Fontaine Borguet Gaston Fromont Arthur Gailly Francois Gelders Ernest Glinne Marcel Hubert Gregoire Lucien Harmegnies Augustinus Hens Raoul Hicguet Jules Hoen Jules Hossey Jos Houben Georges Housiaux Gaston Hoyaux Jacques Hoyaux Leon Hurez Camille Huysmans Mathieu Jacques Gaston Juste Victor Larock Frederic Legrand Edmond Leburton Edmond Lievens Louis Major Joseph Martel Guy Mathot Joseph Merlot Leon Meysmans Edgard Missiaen Louis Nameche Simon Paque Irene Petry Julien Peurquaet Louis Pierard Marc Antoine Pierson Ernest Piot Jef Ramaekers Hubert Rassart Henri Rolin Roger Rommiee Ernest Rongvaux Antoine Sainte Francois Sainte Jan Baptist Samyn Emile Schevenels Alfred Scokaert Mathilde Schroyens Arthur Sercu Marc Somerhausen Henri Simonet Eugene Soudan Paul Henri Spaak Antoon Spinoy Guy Spitaels Walter Joseph Thys Francois Tielemans Freddy Terwagne Leon Eli Troclet Robert Urbain Achille Van Acker Frank Van Acker Francois Van Belle Elie Van Bogaert Marcel Van Bulck Andre Van Cauwenberghe Joseph Vandevelde Jos Van Eynde Camille Vangraefschepe Joseph Vanhellemont Karel Van Miert August Van Nooten Eugene Van Walleghem Jan Van Winghe Jozef Vercauteren Piet Vermeylen Herman Vos Alfons Vranckx Arthur Wauters Jos Wijninckx Julius Wostyn Mediabestanden Zie de categorie Parti Socialiste Belgium van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp Bronnen noten en of referenties Belgische Socialistische Partij Parti Socialiste Belge 1945 1978 Odis databank intermediare structurenVerkiezingsdatabase van de federale overheid Startpagina Belgische verkiezingsuitslagen op 7 juli 2022 Vooruit Partijvoorzitters Karel Van Miert Frank Vandenbroucke Louis Tobback Fred Erdman Patrick Janssens Steve Stevaert Johan Vande Lanotte Caroline Gennez Bruno Tobback John Crombez Conner Rousseau Melissa DepraetereFractievoorzitters Kamer Joris Vandenbroucke Senaat Bert Anciaux Vlaams Parlement Hannelore Goeman Brussels Hoofdstedelijk Parlement Pascal SmetMinisters en staatssecretarissen Federale regering Frank Vandenbroucke Caroline Gennez Brussel Ans PersoonsVoorgangers Belgische Werkliedenpartij BWP Belgische Socialistische Partij BSP SpiritNevenorganisaties Jongsocialisten zij kant Curieus VonkAndere Charter van Quaregnon Dag van de Arbeid De Internationale Socialistische Gemeenschappelijke Actie Parti Socialiste PS Parti Socialiste PS Partijvoorzitters Andre Cools Guy Spitaels Philippe Busquin Elio Di Rupo Thierry Giet ad interim Paul Magnette ad interim Elio Di Rupo Paul MagnetteFractievoorzitters Kamer Pierre Yves Dermagne Senaat Waals Parlement Christie Morreale Parlement van de Franse Gemeenschap Martin Casier Brussels Hoofdstedelijk Parlement Ahmed LaaouejMinisters en staatssecretarissen Federale regering Pierre Yves Dermagne Karine Lalieux Ludivine Dedonder Thomas Dermine Waalse Regering Elio Di Rupo Christie Morreale Christophe Collignon Franse Gemeenschapsregering Frederic Daerden Caroline Desir Brusselse Hoofdstedelijke Regering Rudi Vervoort Nawal Ben HamouVoorgangers Belgische Werkliedenpartij BWP Belgische Socialistische Partij BSP Nevenorganisaties Mouvement des Jeunes Socialistes MJS Symbolen Charter van Quaregnon De Internationale Dag van de Arbeid Rode RoosSocialistische Zuil Vooruit Algemeen Belgisch Vakverbond ABVV Socialistische Mutualiteiten Le Peuple Politieke partijen in Belgie Nederlandstalig Parlementair vertegenwoordigd CD amp V Groen N VA Open Vld PVDA Team Fouad Ahidar Vooruit Vlaams BelangNiet parlementair vertegenwoordigd Agora B U B BoerBurgerBelangen DierAnimal LSP Partij BLANCO PP SAP UF Volt Voor UFranstalig Parlementair vertegenwoordigd DeFI Ecolo Les Engages MR PS PTBNiet parlementair vertegenwoordigd Agora B U B Chez Nous DN DierAnimal GA ISLAM LiDem PCB Parti Pirate PP PSL RWF Volt Duitstalig Parlementair vertegenwoordigd CSP Ecolo PFF ProDG SP Vivant, wikipedia, wiki, boek, boeken, bibliotheek, artikel, lezen, downloaden, gratis, gratis downloaden, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, foto, muziek, lied, film, boek, spel, spelletjes, mobiel, telefoon, Android, iOS, Apple, mobiele telefoon, Samsung, iPhone, Xiomi, Xiaomi, Redmi, Honor, Oppo, Nokia, Sonya, MI, PC, Web, computer