Het Handvest van de Verenigde Naties Charter of the United Nations is het oprichtingsverdrag van de Verenigde Naties Het document werd op 26 juni 1945 in San Francisco ondertekend door 50 van de 51 oorspronkelijke lidstaten van de VN Polen het andere oorspronkelijke lid was niet vertegenwoordigd op de conferentie maar tekende twee maanden later Het Handvest werd van kracht op 24 oktober 1945 toen de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad China de Sovjet Unie Frankrijk het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten van Amerika en een meerderheid van de overige 46 lidstaten het verdrag hadden geratificeerd Op basis van art 103 VN Handvest gaan de bepalingen uit het Handvest boven de verplichtingen die lidstaten hebben op basis van andere verdragen Sinds de toetreding van Zuid Soedan in 2011 zijn 193 staten partij bij het Handvest 198 ondertekenende landen waarvan er enkele niet meer bestaan Handvest van de Verenigde NatiesEmbleem van de Verenigde NatiesVerdragstype MultilateraalOndertekend 26 juni 1945 in San FranciscoIn werking getreden 24 oktober 1945Voorwaarden voor inwerkingtreding Ratificatie door China Rusland Frankrijk het VK de VS en een meerderheid van de overige 46 ondertekenaars Ondertekenaars 51Partijen 193 28 01 2016 Status In werkingTalen Chinees Engels Frans Russisch en SpaansPortaal PolitiekInternationaal rechtVerdragen Geneefse Conventies GC I GC II GC III GC IV A P I A P II A P III Haagse Conventies Haags Adoptieverdrag Haags Kinderbeschermingsverdrag 1961 Haags Kinderontvoeringsverdrag Haags Kinderbeschermingsverdrag 1996 Haagse Regels Landoorlogreglement Verenigde Naties VN Handvest Vluchtelingenverdrag Anti discriminatieverdrag IVBPR IVESCR Anti vrouwendiscriminatieverdrag VN Zeerechtverdrag KinderrechtenverdragGerechtshoven Internationaal Internationaal Gerechtshof Internationaal Strafhof Permanent Hof van Arbitrage Permanent Hof van Internationale Justitie Europa Europees Hof voor de Rechten van de Mens Hof van de Europese Vrijhandelsassociatie Europese Unie Hof van Justitie van de Europese Unie Gerecht Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie Amerikaans Inter Amerikaans Hof voor de Rechten van de MensTribunalen Tribunalen Cambodja Joegoslavie Libanon Oost Timor Rwanda Sierra Leone Tweede Wereldoorlog Neurenberg hoofdproces Neurenberg IG Farben Neurenberg overigen TokioOrganisaties Haagsche Academie voor Internationaal Recht Haagse Conferentie voor Internationaal Privaatrecht Institut de Droit International Interparlementaire Unie The Hague Forum for Judicial Expertise T M C Asser Instituut Verenigde Naties VolkenbondGeschiedenis Oudheid Ius gentium 16e eeuw Jean Bodin Francisco Suarez Fernando Vazquez de Menchaca Francisco de Vitoria 17e eeuw Hugo de Groot De iure belli ac pacis Mare liberum Samuel von Pufendorf 18e eeuw Emer de Vattel Le droit des gens Cornelis van Bijnkershoek Immanuel Kant Francis Lieber Lieber Code Georg Friedrich von Martens Abbe de Saint Pierre Christian Wolff 19e eeuw Jeremy Bentham Tobias Asser William Randal Cremer Guillaume Henri Dufour Henri Dunant Gustave Rolin Jaequemyns Gustave Moynier 20e eeuw Frederic Passy Paul d Estournelles de Constant Elihu Root Woodrow Wilson Veertien PuntenOpbouw van het HandvestHet handvest bestaat uit een preambule en negentien hoofdstukken die elk zijn opgedeeld in artikelen Hoofdstuk I art 1 2 definieert de doelstellingen van de Verenigde Naties inclusief het bewaren van de internationale vrede Hoofdstuk II art 3 6 stelt vast aan welke criteria een land moet voldoen om lid te worden van de Verenigde Naties De Hoofdstukken III XV art 7 101 betreffen de verschillende organen en programma s van de organisatie De hoofdstukken V VI en VII betreffen de bevoegdheden van de VN Veiligheidsraad Hoofdstuk XVI en XVII art 102 107 beschrijven de integratie van de Verenigde Naties met al bestaande internationaal recht Hoofdstuk XVIII en XIX art 108 111 bepalen hoe het handvest gewijzigd en geratificeerd kan worden De belangrijkste artikelen bevinden zich in de hoofdstukken V tot en met XV waarin onder andere de bevoegdheden van de Veiligheidsraad het bestaan van het Internationaal Gerechtshof en de mogelijkheid tot militair ingrijpen worden geregeld Ondertekening van het handvest1945 Australie Belgie Bolivia Brazilie Canada Chili China Colombia Costa Rica Cuba Denemarken Dominicaanse Republiek Ecuador Egypte El Salvador Ethiopie Filipijnen Frankrijk Griekenland Guatemala Haiti Honduras India Irak Iran Joegoslavie Libanon Liberia Luxemburg Mexico Nederland Nieuw Zeeland Nicaragua Noorwegen Oekraine Panama Paraguay Peru Polen Saoedi Arabie Sovjet Unie Syrie Tsjecho Slowakije Turkije Uruguay Venezuela Verenigde Staten Verenigd Koninkrijk Wit Rusland Zuid Afrika 1946 IJsland Thailand Zweden 1947 Pakistan 1948 1949 1950 1955 Bulgarije Cambodja Finland Hongarije Ierland Italie Jordanie Laos Libie Nepal Oostenrijk Portugal Roemenie Spanje Sri Lanka 1956 Marokko Soedan Tunesie 1957 Maleisie 1958 1960 Burkina Faso Centraal Afrikaanse Republiek Congo Brazzaville Congo Kinshasa Cyprus Gabon Ivoorkust Kameroen Madagaskar Mali Niger Nigeria Senegal Somalie Togo Tsjaad 1961 Mongolie Sierra Leone Tanzania 1962 Burundi Jamaica Oeganda Rwanda Trinidad en Tobago 1963 Koeweit Sultanaat Zanzibar 1964 Malta Zambia 1965 Maldiven Singapore 1966 Botswana Guyana Lesotho 1967 1968 Mauritius Swaziland 1970 1971 Bhutan Oman Qatar Verenigde Arabische Emiraten 1973 Bondsrepubliek Duitsland Duitse Democratische Republiek 1974 Grenada Guinee Bissau 1975 Comoren Mozambique Papoea Nieuw Guinea Sao Tome en Principe Suriname 1976 Samoa Seychellen 1977 Vietnam 1978 Salomonseilanden 1979 1980 Zimbabwe 1981 Belize Vanuatu 1983 1984 1990 Namibie 1991 Letland Litouwen Marshalleilanden Micronesia Noord Korea Zuid Korea 1992 Azerbeidzjan Bosnie en Herzegovina Georgie Kazachstan Kroatie Kirgizie Moldavie Oezbekistan San Marino Slovenie Tadzjikistan Turkmenistan 1993 Eritrea Macedonie Monaco Slowakije Tsjechie 1994 1999 Nauru Tonga 2000 Tuvalu 2002 Zwitserland 2006 2011Zie ookVolkenbondReferentiesKwomintang China werd later vervangen door de Republiek China op Taiwan en in 1972 werd de Republiek China vervangen door de Volksrepubliek China Later opgedeeld in Bosnie en Herzegovina Kroatie Slovenie Macedonie en Servie en Montenegro Later opgedeeld in Armenie Azerbeidzjan Estland Georgie Kazachstan Kirgizie Letland Litouwen Moldavie Oezbekistan Rusland Tadzjikistan en Turkmenistan Zetel overgenomen door Rusland In 1993 werd Tsjecho Slowakije opgedeeld in Tsjechie en Slowakije In 1990 verenigden zich Noord Jemen en Zuid Jemen Het aantal lidstaten bleef in 1958 gelijk omdat Egypte en Syrie vanaf 1958 als de Verenigde Arabische Republiek een zetel bezetten Vanaf 1961 zetelen ze terug apart Oorspronkelijk ondertekend door de Republiek Tanganyika In 1964 werden de Republiek Tanganyika en de Volksrepubliek Zanzibar en Pemba samengevoegd tot een land Tanzania dat de zetel van Tanganyika overnam Indonesie trad in 1965 terug als lid maar nam in 1966 terug zijn zetel in In 1990 was de Duitse hereniging van de DDR en de Bondsrepubliek de herenigde staat nam de zetel van de Bondsrepubliek over Joegoslavie tussen 2003 en 2006 Servie en Montenegro geheten ondertekende het verdrag in 2000 Montenegro verklaarde zich in 2006 onafhankelijk waarna Servie de zetel van de staat Servie en Montenegro overnam Externe links en Index met links naar de hoofdstukken van het Handvest en Volledige tekst van het Handvest Handvest van de Verenigde Naties Nederlandse vertaling op de Wettenbank Wikisource Werken van of over dit onderwerp zijn te vinden op de pagina Handvest van de Verenigde Naties op Wikisource, wikipedia, wiki, boek, boeken, bibliotheek, artikel, lezen, downloaden, gratis, gratis downloaden, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, foto, muziek, lied, film, boek, spel, spelletjes, mobiel, telefoon, Android, iOS, Apple, mobiele telefoon, Samsung, iPhone, Xiomi, Xiaomi, Redmi, Honor, Oppo, Nokia, Sonya, MI, PC, Web, computer